เมื่อไหร่

พี่โทรมา คุยเรื่อยเปื่อย

คุยเรื่องวัด เรื่องที่พี่ไปปฏิบัติธรรม

คุยไปมา พี่บอกน้องสาวมากลับมาอยู่บ้านแล้ว
ความหมายคือไปที่บ้านพี่ไม่ได้แล้ว

คุยไปมา พี่บอกว่าเรื่องของเราคุยกันเข้าใจแล้ว
เลยถามไปว่าเรื่องอะไร ก็คือ เดือนหน้าแฟนของพี่ที่ไม่คิดจะกลับมาจะกลับมา

เลยเกิดคำถามพร้อมน้ำตาว่าที่ของฉันอยู่ตรงไหน
ความสุขที่มีมันสั้นจริงๆ

ดีที่ตัดสินใจไขว่คว้าเอาไว้ แม้ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีวันสมหวังแน่นอน
เสียใจ ที่ความสุขที่มีมันน้อยจนเกินไป

ถามพี่ว่า ไปที่บ้านไม่ได้เหรอ คำตอบ น้องพี่รักคนนั้นมาก
ความหมาย ก็กลัวแฟนพี่รู้เรื่องนั่นแหละ

ถามเราจะได้คุยและได้เจอกันไหม
คำตอบ ได้แต่พี่ต้องเป็นคนโทรหาและอย่างหลังไม่รู้

และพี่คิดเหรอคะ ว่าสถานะที่พี่จะให้ยืน
จะยอมและทน

บอกแล้วรักแค่ไหน ถ้าต้องรักแบบเจ็บๆและมีน้ำตา
ขอไม่รักดีกว่าค่ะ

ไม่อยากเชื่อเหมือนกันที่พูดเล่นๆว่า
ขอกอดเก็บไว้ เผื่อไม่ได้กอดอีก
มันจะเป็นจริงอย่างที่คิด

ไม่อยากจากอ้อมกอดนี้ไปนะ
ยอมรับว่าอุ่นมากๆ อยากกอด อยากให้พี่กอดแบบนี้ตลอดไป
อยากให้เราอยู่เคียงข้างกัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เนอะ

ไม่รู้เราจะได้เจอกันอีกไหม
ไม่รู้เราจะได้กอดกันอีกไหม
รู้แต่....อนาคตของเรามันไม่มีแน่นอน

พี่เคยถามว่า ถ้าไม่มีหมอน กระเป๋า หรือผ้าห่มให้กอด จะกอดอะไร
ตอบพี่ไปว่าก็กอดตัวเองไง ทำไงได้ เมื่อไม่มีใครมากอด
อุ่นดีนะ ถึงจะเหงาและมีน้ำตาไปบ้าง
แต่มั่นใจได้ว่า อ้อมกอดนี้จะไม่หักหลังเราแน่นอน

เมื่อไหร่จะได้เจอความสุขจริงๆ สักที