วัน .. เวลา

เมื่อคืน ... นอนไม่หลับ
คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
เกิดคำถามขึ้นมากมาย
คำถามที่ต้องการคำตอบแต่ไม่กล้าที่จะถาม

ระหว่างเรามันคืออะไร
คือสิ่งที่พี่พูดใช่ไหมว่าเราต่างก็โตกันแล้ว เข้าใจและรู้ในสิ่งที่ทำ
และจากนี้ไปจะเป็นอย่างไร

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงโพล่งถามไปแล้ว
คงไม่รอเวลา
ตอนนี้...รู้สึกใจเย็นขึ้น
และพอวันผ่านไป ... กลับไม่ต้องการคำตอบ
ให้วัน ... เวลา เป็นคำถามและคำตอบ ในตัวของมัน

ถึงวันนั้น ก็จะรู้เอง ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร
คงเหลือเพียงใจนี่ละ ว่าจะรับได้
และมีน้ำตามากน้อยแค่ไหน
หรือบางทีมันอาจจะเจ็บจนชิน