แง๊!!คิดถึงจัง

^^

ช่วงนี้คุยกะนัทค่อนข้างบ่อยและขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนในช่วงเวลาที่ไม่มีใครนะจ๊ะ ขอบคุณมาก บางทีเวลาคุยกันรู้สึกแย่นิดๆ เวลาที่นัทบอกว่าคนใหม่ของคุณดีแสนดี ทำให้มองย้อนมาหาตัวเองว่า เออ!!!ชั้นมันเลวแหะ

เห้อ...ทำไงได้ ก็เป็นแบบนี้ ถึงไม่มีใครมารักมาจริงจังด้วยเนอะ คงมีแต่เพียงคนที่ผ่านมา และก็ผ่านไป เหมือนลมอุ่นๆ ที่พัดมาให้ใจให้กายมันอุ่นเล่นและก็ลอยผ่านไป

วันนี้ ... พี่ป่วย ตาเจ็บ โทรมาอ้อน (อยู่วัดโทรมาอ้อนได้นะเออ ดูสิ) จะเอายาไปให้ก็ไม่ยอม อ้อนเสร็จก็วางสายไป เกือบบ่ายสามโทรมาอีก ตกใจหมดเพราะไม่นึกว่าจะโทรมา ที่แท้...ปวดตามากกกทนไม่ไหว อ้อนให้เอายาไปส่งหน่อย แต่ต้องไปก่อนสี่โมงนะ เพราะต้องไปเดินจงกรมช่วงสี่โมงสิบห้า

หันไปมองนาฬิกา ตายแล้ววว ชั้นจะไปทันมะนี่น้ำก็ยังไม่ได้อาบ ผมก็ไม่ได้สระ ต้องไปซื้อยาอีก รีบๆ แทบแย่ สรุปได้แต่อาบน้ำ ผมก็ไปแบบเหนียวมัดมวยเอานั่นแหละ หน้าก็ไม่ได้แต่งดูสิ ไปแบบโทรมๆ เลยนะนี่

สี่โมงพี่โทรตามเลยบอกจะถึงแล้ววว แต่จริงๆแล้วรถติดมากกกกก ทำไงได้อ่ะ ไปถึงมองหาพี่ ปกติก็เป็นคนตัวเล็กอยู่แล้ว มานุ่งขาวห่มขาว ทานข้าววันละมื้อแบบนี้ยิ่งผอมเข้าไปอีก แต่พี่เก่งนะ .... เพราะปกติดื่มทุกวัน สูบอีกต่างหาก พอไปอยู่วัดกลับงดได้หมดเลย เก่งมากๆ ถ้ากลับมาแล้วงดได้แบบนี้ก็จะดีเนอะ

ดูแล ... เอายาหยอดให้ ให้ล้างตา หิดตา ทานยาและอื่นๆ ก็ได้เวลาถูกเรียกไปเดินจงกรมพอดี รวมเวลาได้เห็นหน้าทั้งสิ้นสิบนาทีถ้วน เห้อ!! ก็ดีกว่าไม่ได้เจอละเนอะ

ตอนแยกกันพี่ดูสงบมาก ไม่หันหลังกลับมามองเลยมีแต่แนทน่ะแหละ มองแล้วมองอีก มองไปมองมา แง๊!!!อยากกอดนิ คิดถึงจัง